Skip to main content

अमेरिकेत सेफली लँड झालेली प्रज्ञा

 


तर!

मी मागे म्हणाले त्याप्रमाणे माझा पहिला विमानप्रवास होता आणि माझ्या लाडक्या नवऱ्याने बायकोला पहिल्या विमान प्रवासाचा त्रास होऊ नये म्हणून सगळ्या प्रवासाची प्रिमीयम क्लासची तिकीटं काढली होती.
आमच्या सोबतचे सहप्रवासी आणि आम्हाला दिली जाणारी सर्विस जरा वेगळी होती.
विमानात टर्ब्यूलन्स नावाचा प्रकार होतो ज्यात विमान जरा खालीवर झाल्यासारखं वाटतं. ते अगदीच नॉर्मल असतं.
पण मी खिडकीतून ते विमान असं तिरकं तिरकं होताना पाहिलं आणि म्हणलं झालं आता!
सदेह जाणार वर!
मी - जय पायलटनी लेक्चर्स बंक केलेली दिसत आहेत! ह्याला खेळण्यातलं वाटतंय का काय विमान???
पाहिजे तसा वाकडा तिकडा उडवतोय रे!
जय - 🤣🤣🤣🤣🤣अगं काही नाही होत.
हे होत रहातं गं!
मी - नको बाबा ! हा नक्की झोपेत वगैरे नाहीये ना??
जय - नाही गं!
आमचा हा संवाद चालू असतानाच आमच्या बाजूच्या रांगेत एक मध्यमवयीन अमेरिकन बाई बसली होती, जिला सतत केबिन क्रू येऊन भेटत होते. तिला सतत खायला आणून देत होते. एकदा काही तर आणून
“This is from us Ma’m”
असं म्हणून गेले.
आम्हाला काही कळेना.
की या बाईला ही स्पेशल ट्रीटमेंट आणि आदर दिला जातोय म्हणजे नक्की कुणी तरी सेलिब्रेटी आहे जी आम्हाला माहिती नाही!
अख्खा प्रवास सोबत करायचा आणि बाजूचा सेलिब्रेटी ओळखू येऊ नये! अरेरे!
माझ्यातला भारतीय गप्प बसूच देईना.
शेवटी मी तिला विचारलंच!
“Hey!! They all are treating you very special. Are you some celebrity that we don’t know??”
हे ऐकून ती जोरात हसायला लागली. थांबेचना!
मी म्हणलं बाई विनोदी दिसतेय, stand up comedy स्टार वगैरे असावी.
ती - You can call me celebrity for the day!! Hahahahaha…..
मी - ( अर्थात खोटं हसून) हाहाहाहा!!! You mean?
ती - you know the one who is flying this plane! I am his wife! Pilot’s Wife!!! That’s why they are treating me in special way because plane is in my husband’s hand!! Hahahaha!!!
जय - (खरंच हसत) हाहाहाहा!!!! बघ मई, जोवर ही बाई विमानात आहे तोवर सेफ आहोत आपण.
क्रिमीनल वेब सिरीज बघून डोकं फिरलेली
मी - पण त्याचं तिच्यावर प्रेम नसेल आणि तिला आज विमानात मुद्दाम उडवायचा त्याचा प्लॅन असेल तर??
गेलो म्हणजे उडत आपण पण!
जय - अगं!!🤣🤣🤣🤣
तळटीप - विमान नीट उतरलं. पायलटचं बायकोवर चिक्कार प्रेम होतं कारण बया विमान उतरल्यावर उड्या मारत कॉकपीट मध्ये गेली!
सातासमुद्राची कहाणी पाचांवर धारण बसत सुफळ संपूर्ण!!
- अमेरिकेत सेफली लँड झालेली प्रज्ञा

Comments

Popular posts from this blog

जिया रा धाकधुक होये

 जिया रा धाकधुक होये रमाताई विमानात बसल्या आणि कानात हेडफोन्स घातले तर इंग्लीश विंग्लिशमधलं गाणं वाजलं. त्यातल्या काही ओळी ऐकून खरं तर त्यांचे डोळेच भरून आले. “पियाबीन दिल लगे ना मन मा लागे चैन, कैसे जाऊ मै पराये देस” अगदी त्यांच्या आयुष्यावरच बेतलेल्या ओळी वाटतं होत्या.  दिनेशराव गेले त्यालाही आता बरीच वर्षे उलटली होती. अगदी दृष्ट लागण्यासारखा संसार!  एकुलता एक आणि हुशार मुलगा पदरात टाकून ते अनंताच्या प्रवासास निघून गेले आणि खरंच त्यांच्या संसाराला दृष्ट लागली. स्वभावाने त्यांच्यासारख्याच असणार्‍या आणि कुशाग्र बुध्दीच्या त्यांच्या मुलाने, सत्याने वडीलांसारखा हुशार इंजिनियर होऊन आणि त्यांचे अर्धवट राहिलेले स्वप्न पूर्ण केले.  आयटीची पंढरी मानल्या गेलेल्या अमेरिकेत जाऊन उच्चपदस्थ नोकरी मिळवली आणि रमाताईंनी सत्यजितला वाढवताना केलेल्या कष्टाचे चीज झाले. मागच्याच वर्षी त्याच्यासारखीच गोड, गुणी, हसरी मुलगी त्यांच्या घरी सून म्हणून आली आणि घर पुन्हा हसू खेळू लागलं. अमेरिकेला जाताच सुनेने रमाताईंचा विजा काढायला घेतला आणि, “आई आता वर्षाचे सहा महिने इकडे यायचं. पुढल्या सहा मह...

पुरुष असाही असतो

  “ तुझ्याशी बोलायचं होतं जरा. म्हणजे वेगळाच विषय आहे. मी मूर्ख असेन कदाचित म्हणून तिच्याकडे न जाता तुझ्याकडे येऊन सांगतोय. पण मला वाटलं हेच जास्त बरोबर आहे, मी चुकीचा असेन पण आता सांगतो.   तुझ्या होणाऱ्या बायकोवर बहुतेक प्रेम आहे माझं. तिला हे माहिती नाहीये. मी सांगितलं नाहीये आणि आयुष्यात कधी सांगणार पण नाहीये. पण ते आत मनात ठेऊन तिच्याशी मैत्र ठेवणं पाप वाटलं. तू आणि ती वेगळी आहात असं वाटतच नाही. आताशा मला तुझ्यात पण ती दिसते. तिच्याशीच बोलतोय असं तुझ्याशी बोलताना वाटतं, म्हणून मग तुला सांगतोय. कसलीही वेगळी वाईट भावना नाही, अपेक्षा नाही.   एकदा तिला तिच्या घरी खिडकीशी चहा गाळताना पाहिलं. खिडकीतून ऊन तिच्या चेहऱ्यावर पडलं होतं, गोड दिसत होती, केस सोनेरी चमकत होते, गाणं म्हणत स्वतःत गुंग होऊन काम करत होती. मनात काही तरी वेगळं फिल झालं, तिच्यावर जीव दाटून आला, हे चित्र आयुष्यात रोज दिसावं असं वाटलं, त्यात कसलाच शारीरिक विचार नव्हता. पण ती अशी दिसत नाही राहिली तर आत दुखेल, असं वाटलं. तेवढ्यात तिने तुझं नाव घेऊन, तुला चहात आलं जास्त आवडत नाही हे सांगितलं.  तुझ्याबद...

गुरू ईश्वर तातमाय

  गुरू ईश्वर तातमाय गुरूविण जगी थोर काय त्या पहिल्यांदा इंग्लंडला जाण्यास निघाल्या त्यावेळी मी सहावी सातवीत असेन. त्यांनी ते आम्हाला गाण्याच्या क्लासमध्ये सांगितलं. त्या एवढ्या मोठ्या काळासाठी दूर जाणार आहेत हे मला सहनच होईना. मला क्लासमध्येच रडू आलं. त्यावेळी मला बाईंनी “ प्रज्ञा हे पाहा अशी जाते आणि अशी येते बघ “ म्हणत समजावलं. त्या परत आल्याचं कळालं आणि क्लास नसूनही मी त्या खरंच आल्या आहेत का हे पहायला शाळेवरून त्यांच्या घरी गेले आणि त्या आलेल्या पाहून अतिशय आनंदात घरी गेले. त्यांचं थोड्या काळापुरतं दूर जाणं इतकं दुखवून गेलं, आज त्यांचं कायमचं जाणं कसं मान्य करायचं हे माझ्या आत असलेल्या त्या सातवीतल्या लहानग्या प्रज्ञाला माहिती नाही. माझ्या विचारांवर,असण्यावर,आयुष्य जगण्यावर,कलेकडे पाहण्याच्या दृष्टीवर, प्रवासावर आणि सगळ्यात प्रामुख्याने मी आज जे काही गाऊ शकते त्या संगीतावर संपूर्णतः ज्यांचा संस्कार आहे त्या माझ्या गुरू आजच्या दिवसापासून आपल्या आयुष्यात नाहीत, त्यांना आपण फोन करून बोलू शकत नाही ही भावना कशी पचवायची याची ट्रेनिंग दुर्दैवाने बाईंनी दिली नाही. आजाराने त्रासलेला असल...